Deze ochtend heerste er even paniek. Tijdens een skypegesprek met het thuisfront waren we tot het besef gekomen dat er geen reispas was aangevraagd voor papa. Bij de gedachte dat dit eigenlijk binnen de 2 dagen geregeld moet worden, kromp mijn maag een beetje ineen. Wie weet kon papa niet eens op het vliegtuig stappen! Gelukkig zijn mijn oudjes superhelden die morgen een spoedprocedure zullen opstarten. Laten we toch maar even de vingers kruisen!
Omdat onze ene fiets een platte band heeft, moesten we deze ochtend met de taxi naar school. Toen de schel gingen, wilden we juf Mina even herinneren aan ons verzoek voor een groepsfoto met alle juffen. Ze verwees me onmiddellijk naar het aanwezigheidsregister en maakte duidelijk dat dit niet mogelijk was gezien het aantal afwezige juffen. We roken dus al van ver dat het een dagje vervangen werd met wel 5 afwezige juffen.
Voor juf Mina ons een taak gaf, sprak een ouder ons aan. Ze vertelde dat ze zo enthousiast was met ons initiatief rond de 'gezonde dag'. Dat deed echt deugd om te horen dat de ouders ons toch steunen.
Het verdict was gevallen: we vervangen in de eerste klas. Ik heb vandaag echt gelet op een zo positief mogelijke aanpak om de kinderen te boeien en vast te houden. Ik had voor de eerste keer de indruk dat het zijn effect had. Het was heerlijk!
Na de pauze hadden we onze laatste repetitie voor we vrijdag onze voorstellingen spelen. We hadden 3 keer een volledige doorloop. De kinderen beginnen wat routine te krijgen, met het gevaar dat ze verstrooid raken, minder letten op inleving en sneller afgeleid zijn. Hopelijk brengt een beetje gezonde stress van het publiek wat meer focus bij de leerlingen. Spannend! We hadden vandaag zelfs 3 kwartiertjes te veel. Een lesje godsdienst en schrijven dan maar...
Omdat de meneer van de fietsen niet bereikbaar is, besloten we om zelf een fietsenbandkleefkit te halen bij de Chinees aan de overkant. Eva begon met goede moed en een Hollands 'how to'-filmpje op youtube terwijl ik de kookkunsten (quiche) van Eva probeerde te evenaren. Uiteindelijk vond eva het gaatje in de binnenband, plakten we het, foefelden we ze terug onder de buitenband en pompten we ze hoopvol opnieuw op (dat laatste met wat hulp van Sharifs spierbundels). Tevergeefs, na 10 minuten stond de band weer zo plat als een vijg. Het was echt te mooi geweest, moest onze 'doe-het-zelfpoging' echt gewerkt hebben. Ja Roger, al die tijd had je het mis. We zullen toch op zoek moeten gaan naar een specialist ter zake.
Het is gebeurd. We zagen deze avond de laatste aflevering van het derde seizoen van Game Of Thrones. Het zal nog zwaar worden voor Eva en Michiel om zich te onthouden van het kijken naar de eerste afleveringen van het nieuwe seizoen voor ze weer herenigd zijn...
Nog een quoteje voor wie deze gemist heeft:
De afwezigheid is voor de liefde wat de wind is voor het vuur:
hij dooft het kleine vuur en wakkert het grote aan.
Dikke zoenen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten