Dag 72

Dag lieve volgertjes!

Deze ochtend stonden we om kwart voor 10 klaar aan Krasje (lees: Krasnapolsky) voor de city tour met bus. Een vriendelijke meneer met een autobusje van OrangeTours haalde ons drie op voor een persoonlijk gegidste tour doorheen Paramaribo met z'n bekendste bezienswaardigheden zoals de kathedraal (die ondertussen basiliek is geworden en geen uitdagende kledij meer toestaat waardoor we niet meer binnen mochten), ...

ssssstt...

en toen viel Eline vredig in slaap met haar blog op de schoot. Het is nu donderdagmorgen en papa heeft zin om het verslagje nog eens over te nemen. Het was een busje voor 5 toeristen, maar we waren maar met ons drietjes en de privé gids/chauffeur. De houten kathedraal is prachtig. Uitgezonderd de vloer en de lange glasramen (die met dit weer allemaal opengedraaid waren) is alles van hout.

De gids had aangegeven dat we vragen mochten stellen en zelfs suggesties mochten doen. Laat het nu een toeval zijn dat aan de overkant van de straat de volksmuziekschool gelegen was. Toen ik hem om wat uitleg vroeg, nam hij ons mee naar binnen en mochten we een kijkje nemen in de klassen. Later op de dag zou ik nog eens terugkeren om wat AMV-boekjes te kopen.

Toen reden we verder en kregen wat uitleg over de religies in Suriname, te beginnen met de voorouderverering van de oudere bevolking. We passeerden een prachtige moskee met daarnaast een synagoge, maar een bezoek zou te veel tijd in beslag nemen voor onze trip van 3 uur. We moesten verder naar Fort Zeelandia. Tijd dus voor een brokje historiek en uitleg over de politiek. Bij de decembermoorden met 15 slachtoffers op het Fort was de huidige president Bouterse betrokken. In 1980 had hij een staatsgreep gepleegd, maar ondanks de gebeurtenissen, blijkt hij een leider die geliefd is bij een groot deel van de bevolking.

Op onze verdere trip zagen we de sloppenwijken van de stad. Schrijnend! Het enige geluk dat deze mensen hebben is dat ze geen kou moeten lijden en dat ook voor hen de zon schijnt. Over de 'Jules Wijdenboschbrug' over de Surinamerivier bevinden zich immense Hindoestaanse beelden. De reuze Apengod en godinnen met 8 armen... indrukwekkend! Wat verderop stond er langs de kant een groenten-en-fruit-kraampje, zoals je er veel vindt. Vakkundig werden enkele kokosnoten gekapt, zodat we het sap met een rietje konden drinken en nadien het vruchtvlees uitlepelen. De smaak is eerder flets, niet te vergelijken met onze kokosproducten.

Ik probeerde me te oriënteren voor het vervolg van de rit, maar vermits de zon op de middag ongeveer boven je hoofd hangt, is het moeilijk de windstreken uit elkaar te houden. De gids bracht ons vlotjes naar een overdekte markt. Zoveel producten die we niet kennen. Mijn oog viel op een bokaaltje met houtstokjes erin. De gids kende het: je moet het laten trekken in de rum. Mannen drinken het af en toe voor de 'bloedtoevoer' (een natuurlijk viagra dus). De sfeer die op zo'n markt hangt, valt niet te vatten in een foto. Je moet er gewoon zijn en al je zintuigen open zetten.

Voor het laatste deel van de trip trokken we naar de noordelijke 'Beverly Hills'-wijk van Paramaribo. Het contrast met de eerste wijk die we zagen, was enorm. De villa's lijken op paleizen en worden soms door een wachter bewaakt. De vriendelijke gids bracht ons veilig en wel terug naar het centrum.

Namiddag: een hapje eten in de stad, wat shoppen (papaTshirt, mamacadeautje...) naar huis, kapotte fiets laten ophalen voor herstel, rustmomentje...

Avond: Vermits De Garden of Eden volzet was, spraken we met wat vrienden af om te gaan eten in Fort Zeelandia. Aan het Fort was een rustiek afdak met uitzicht op de Surinamerivier. Een prachtige volle maan en een zwoele zomerwind. Bovendien bleek dit een toprestaurant te zijn in Suriname. Wat wil een mens nog meer. De sfeer met de meisjes was top en de gerechten mooi en superlekker. We geraakten aan de babbel met de Surinaamse dienster en begonnen over de zandvlo van Eva. Ze ontfermde zich over haar voet, maar volgens haar was het een onschuldige beet: een geruststelling voor Eva.

Thuis gekomen begonnen de meisjes aan hun blog en ik eindigde met mijn gebruikelijk ijsbadje voor mijn gezwollen voetjes. Hoe de dag eindigde weten jullie ondertussen wel...