Vandaag is onze laatste volledige dag in Suriname al aangebroken. Deze ochtend ben ik al vroeg opgestaan om stapeltjes te maken, mijn koffer vanonder het stof onder mijn bed te halen, alles te verzamelen en al wat in te pakken. Omdat we toch niet zo goed zijn in afscheid nemen en omdat een paar de avond ervoor niet konden, hadden we iedereen toch nog maar eens uitgenodigd in Broki voor een brunch (om 12 uur). Voor de laatste keer vertrokken we met de fiets zodat we nadien met 'de meisjes' konden meerijden om de fiets te gaan inleveren bij Blauwgrond. Nog een laatste keer bakken in de zon op de fiets deed ons ontzettend deugd...
De planning was eigenlijk om erna thuis onze koffers te pakken en ... dat was het. Dat kon toch niet zijn! Omdat we nog altijd niet beter geworden waren in afscheid nemen, nodigden we iedereen als afsluiter uit om 19 uur bij het zwembad van de Amerikanen.
 |
| Mikey en Matthew |
Vanaf nu is er van alles een laatste keer. Om 18 uur wilden we gauw nog ons laatste avondmaal klaarmaken: spaghetti met kaassaus, natuurlijk. Maar er kwam enkel vuil water in een 'pisstraaltje' uit de kraan en ook de elektriciteit was uitgevallen. Nog eens aankloppen bij mama Sheik, maar het bleek dat heel Paramaribo plat lag. Eva begon meteen een beetje te flippen dat we morgen niet zouden kunnen opstijgen. Maar na een half uurtje was alles weer in orde. Ondertussen waren we al beginnen koken met flessenwater. En het was weer overheerlijk. Janne en Stein kunnen dat beamen, want ze bleven even bij ons voor we samen een taxi namen. Ik kreeg het echt moeilijk in de auto. Het raampje was open, ik genoot van de warme bries op m'n snoet, de sfeer van de stad, de palmbomen boven de daken en de leukste mensjes die ik zo hard ga missen. Een laatste plonsje, leuke babbels, fantastische vrienden en een pizza'tje maakten onze laatste avond compleet!
Alhoewel, niet iedereen was er. Blijkbaar was Sarah thuis ineengezakt en spastische bewegingen beginnen maken. Gelukkig waren Else, Kim en Simone er snel bij om haar naar spoed te brengen. Omdat de elektriciteit van de hele stad plat lag, moesten ze lang wachten voor de bloedresultaten van het labo. Ze mocht uiteindelijk naar huis en morgen terugkomen voor het resultaat. We hopen allemaal dat ze snel beter wordt! Jammer genoeg konden we van hen dus geen definitief afscheid nemen. Maar we spreken zeker nog af in België voor een reünie!!
Knuf!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten