Deze ochtend was het eventjes pieken toen de wekker om 04u45 me wakker schudde. Maar het was voor een goed doel want om 06u00 vertrokken we met z'n negenen aan 't Vat voor een dagtrip naar Sipaliwini. Dit is een redelijk zuidelijk district van Suriname dus was het toch wel 3 uurtjes rijden met de bus... Op de planning stond raften, ziplinen, abseilen en een traditioneel dorpbezoek. Dat belooft!
Toen we toekwamen, mochten we meteen onze bikinietjes, zwemvest en helm aandoen. Met de peddel in de hand, kwamen we dan door de ganse stroomversnelling. 't Is te zeggen: iedereen behalve Annelies want die was tijdens de eerste waterval al over boord gevlogen. Gelukkig had ze het touw van het bootje nog vast en konden we ze snel weer in de boot trekken!
We konden wat bekomen in het dorpje Lobi Lafu wat Liefde Lacht betekent. Mooi hé!
Wij mochten als eerste groep van 5 de gespen en veiligheidsbroekjes aantrekken. De rest kon nog even genieten van het prachtige uitzicht en de zwemgelegenheid in de rivier. Ik ben blij dat ik toch al eens een kabelbaan had gedaan in Berg En Dal, want bij dit parcours moesten we alles zelf doen! We kregen de veiligheidsinstructies en probeerden het eerst zelf uit bij een oefenplatform. Dat ging al goed dus we mochten van start gaan. Ik moet toegeven dat ik het deze keer wel een stuk enger vond omdat de platformen en de ladders aan de bomen gemaakt waren van houten planken en takken. Dat maakt het toch wel spannend en avontuurlijk. Het gaf een echte kick en we waren heel geconcentreerd zodat we telkens de voorschriften juist opvolgden. Na 9 kabelbanen kwamen we bij een soort van liaan waar we om beurten aan vastgemaakt werden. Het was even knopje omdraaien, op het platform staan, springen en schommelen maar! Wat een vrijheid!
Om ons een beetje af te koelen en het angstzweet weg te spoelen, was het onze beurt om de Surinamerivier te trotseren. Het doet echt wat met je om in zo'n natuur terecht te komen.
Het volgende was het abseilen. Omdat ik vandaag mijn grenzen echt al verlegd heb qua hoogtevrees, liet ik deze kelk graag aan mij voorbijgaan. Ik wilde gerust de taak van fotograaf op mij nemen. Eerst natuurlijk een oefensessie op de helling vooraleer mijn vriendjes zich van het platform van de hoogste boom wagen. Met de 'duim in de kont'-regel probeerden ze van de hindernis (het bankje) naar beneden rappellen met de juiste techniek. Bij de ene verliep dit al wat vlotter dan de andere. En dan door naar het echte werk: klimmen op een boom van 12 meter hoogte en je laten zakken. Wat ben ik fier op mijn maatjes! Ze hebben dat supergoed gedaan!
De tijd vliegt wanneer je je amuseert! Het was ondertussen al 17u en we moesten nog verder raften naar het dorp. We vliegen er in: patat! De coördinatie was niet altijd ons sterkste punt. We hebben vaak de waterkant gezien en zijn af en toe wel eens op rotsen, takken of in de bosjes beland. Maar geen nood, met onze gids Mit kregen we steeds duidelijke richtlijnen. Uitgeput kwamen aan in een dorpje in Brokopondo. We leerden de bewoners kennen en hun typische gebruiken, rituelen, natuur en leefgewoonten. Er restte ons enkel nog de Surinamerivier overvaren met een plaatselijke boot (en zijn bootsmannen) die ons naar de overkant bij ons busje bracht.
Uitgehongerd werden we bedeeld met zakjes chips, snoep en een flesje Fernandes. Zo gaat dat hier in Suriname als avondmaal. Nog even meerijden met de meisje om alle fotootjes op stick te zetten en weer naar huis waar het blogje ons staat op te wachten.
Geniet ze!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten