Deze ochtend zijn we nog eens bij alle klassen langs geweest om de kinderen te herinneren aan de 'gezonde dag' en aan de toneelvoorstelling van de 4e klas. Ze keken er allemaal alvast naar uit. De eerste klas wilde zelfs politie spelen om op te sporen wie iets ongezonds had meegesmokkeld. Ook de juffen werden er op gewezen door juf Shirley dat hun roti's of McDonalds zou afgepakt worden. Het inlevingsvermogen en het enthousiasme deed echt deugd aan ons hartje.
Het Braziliaanse meisje is helemaal veranderd. We kunnen ons werk nu met volle vertrouwen aan onze opvolgster doorgeven!
Voor de rest hebben we flink gewerkt: Eva voor haar stage in België; ik voor mijn bachelorproef. Ook maakten we het kostuum van Victorio, de heks. Een vuilzak en wat sterretjes maakte heel wat sfeer vonden e. Vandaag kwam Gyan in de pauze naar mij met een van zijn bezorgdheden. Nu had hij zijn hoofd gebroken over de eetscene bij de heks. Nu vroeg hij zich af of er geen echt eten in de potjes moest zitten. Na een vruchtbaar gesprek zou hij het eens rondvragen in de klas. Tegen het einde van de pauze kwam hij me vertellen dat 5 leerlingen het niet zo een goed idee vonden en al de rest wel. Dus dat hij nasi zou maken en morgen meebrengen. Die jongen verovert elke dag een stukje meer van mijn hart. Juf Bonita had wel gevraagd of we een kwartiertje voor de schel nog even konden langskomen om de theaterklas al wat om te bouwen. Zoals beloofd gingen we tegen 12h30 naar de 4e klas. Toen we binnenkwamen, schoten de tranen al in onze ogen. De leerlingen hadden alle tafels al aan de kant geschoven en op elkaar gezet en de stoelen voor het publiek stonden al klaar. Alles werd plotseling echt. Ook het afscheid. Ik heb toch in mezelf de bedenking gemaakt dat er nog wel traantjes zullen vloeien...
Toen we naar huis keerden, wilden we even naar OrangeTours omdat we van Wouter hadden gehoord dat we met een busje een citytour konden doen met enkele bezienswaardigheden. Deze hebben we meteen kunnen boeken voor komende woensdag. Nog een paar uurtjes en de aankomst van papa wordt echt realiteit. Het gedacht dat hij nu na 2 maanden en een half hier in ons huisje zal staan en mee naar school zal gaan, is echt niet te vatten. De tijd zal nu extra snel gaan.
Omdat we een smsje hadden gekregen van mama dat zijn vlucht anderhalf uur vertraging had, vertrokken we ook maar om kwart over 4 met de taxi richting de luchthaven. Papa zou dan om kwart voor 5 toekomen. We kwamen om kwart na 5 toe in Zanderij dus haasten we ons al met het naambordje in de hand. Na 2 uur en half vertraging, kon ik eindelijk het bordje in de lucht steken en mijn papaatje in de armen nemen. Wat een fijn weerzien! Het waren echt kriebels om terug de weg in het busje naar huis te rijden, maar nu de doodsangsten van papa onderweg te voelen. Alle verse indrukken van het klimaat, de natuur, de gebouwen en de rijstijl van de Surinaamse chauffeur kwam binnen bij papa en brengen direct die eerste gevoelens terug naar boven. Echt fijn!
Thuisgekomen probeerden we meteen de iPads van de hogeschool uit om met het thuisfront te skypen. Zalig. Mama vond dat het cadeautjestijd was dus er werden pakjes en kaartjes geopend. We waren precies jarig, zowel Eva als ik want ook de ouders van Eva en hare Michiel hadden een complot gesmeed met papa. Gelukkig maakt dat, dat er nu veel meer plaats is in papa zijn valies om nog wat spullen van ons mee te nemen naar huis (zoals onze hangmatten!) ;-). Ondertussen was het ongeveer 20h, hogentijd om iets te gaan eten in de Zus en Zo! Na een aperitiefje, 2 griekse salaatjes en een saté van zus, maakten we een heerlijke avondwandeling door de palmentuin, langs het I Love Sustandbeeld en de waterkant. Eva en ik hebben dit echt gemist: gewoon 's avonds rondwandelen. Met 2 meisjes alleen is dit namelijk niet mogelijk, maar met papa erbij konden we gerust door de straten lopen zonder aangesproken of lastiggevallen of nagefloten of nageroepen of nagetoeterd of nagepssssst te worden. Geweldig! Ik geloof dat papa echt genoten heeft en wij dubbel zo hard.
Spannend hoe het morgen zal lopen! Kussies!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten