Dag 12

Dag lieve volgertjes,

Deze ochtend vermomden Eva en ik ons als Assepoester en hielden grote kuis. Niet dat dat zo broodnodig was of zo, maar ons huisje kon wel een poetsbeurt gebruiken, de was moest gedaan worden, we hadden nog een afwas(je) staan en alles moest de weg naar zijn oorspronkelijke plekje terugvinden.

Wanneer alles gelekt en gestreken lag konden we ons klaarmaken voor een onvergetelijke trip. Alles bij? Muskietenspray? Tropical Bush? Zonnecrème? Alcolada? Lange broek? Truitje met lange mouwen? Zonnebril? Flesjes water? Sokken en dichte schoenen aan? Nog even stoppen bij het Chinese winkeltje aan de overkant voor wat noodvoedsel voor onderweg. Ready? set? go!

Onderweg naar Leonsberg merken we dat we het belangrijkste vergeten waren: het fototoestel! Gelukkig leerden we superleuke nieuwe meisjes en jongens kennen die ook wel wat kiekjes van ons wilden maken...

Onze gids voor vandaag was de Kenny. Echt een hele lieve man met een heel boeiend levensverhaal. De groep bestond blijkbaar uit 23 Belgen. Ook toevallig! We begonnen met een boottocht (met partymuziek en veel bijna-gekapsk/ geskap/ gepask... gewaggel) waarbij we dolfijn zouden spotten. Ja, inderdaad, zouden. Want het regende pijpenstelen en hebben dus (g)een vin gezien. Ondertussen werden we getroost met wat loempia's met kip en kousenband en met bakabana's. Dat verzachtte gelukkig de pijn.

Aan wal bezochten we Nieuw Amsterdam met de gevangenis, kruithuisjes met een tentoonstelling van Jörgen Rayman (ja, die Hollandse komiek uit Suriname) over de slavernij. We moesten opeens vliegensvlug terug naar de boot, want blijkbaar hadden ze toch wat dolfijnen gespot. Met vijf bootjes achtervolgden we één babydolfijn die ons naar de groep leidde. Schattig!

We kwamen aan bij de plantages van een Joodse meneer van 77. Daar kregen we een rondleiding en een schuilplaats voor de plensbui. We zagen ontzettend veel verschillende bomen zoals een met katoenbollen, mango's, mahonie, duivelsvruchten (geneeskrachtig kruid), etc. We liepen een hele eind doorheen het eiland en namen de vele nieuwe indrukken van deze bewoonde wereld op. Er stroomt bijvoorbeeld een rivier waarover telkens een (gammele) houten brugje wordt gebouwd om aan het huis te komen.

De voornaamste arbeid daar is de garnaalvisserij. Langs de weg stond voor een brugjes dan eens een emmertje vol garnalen of een stapel golfplaten waartussen garnalen gedroogd worden. We mochten er uiteraard ook eens van proeven. Lekker!

Over de weg die we afliepen zijn elektriciteitskabels die nog niet zolang geleden gedoneerd zijn door een Belgische Fundation. Daarvoor was er nog nergens stroom op het eiland.

We werden terug opgepikt door onze trouwe bootsmannen die ons naar de kant van de kaaimannen brachten. Eerst kregen we een hap(je) te eten. Wanneer onze buikjes volgegeten waren, konden we ons prepareren voor de kaaimannenzoektocht! Alle plekjes huid moesten bedekt zijn. Zoniet, moesten we ze dubbel en dik insmeren met muskietengel (muskieten-gel dus en geen muskie-tengel...). De kleren werden zelfs ingesmeerd met Tropical Bush. Dat belooft! Met dank aan Kenny kreeg ik een legervestje dat toch wel nog wat meer bescherming bood tegen de muskieten en de regen. Alle geluk!

We kropen  met 6 man (lees: Vincent en zijn 5 vrouwen) in een smal bootje met een straffe motor die ons in het donker met een gigantische snelheid doorheen het moeras loodste. Voor het minste dat je je bil een beetje opzijschoof, was er omkantelingsgevaar. Ik ben nog nooit zo roerloos op een plank blijven zitten.

De boot voer met een aanloopje op een soort van brug. We moesten uitstappen en met z'n allen de boot over het brugje duwen.

Aan de andere kant voeren we door het moeras waar onze bootsman met een hoofdlampje in het rond scheen op zoek naar een kaaimannetje. Wie zoekt, die vindt! In een 5-tal minuten hadden we 3 nieuwe huisdieren op ons bootje: Karel, de kaaiman met zijn vrienden, Jos en René. De bootsman ving ze met de blote hand of een stok met een lus. Hij deed een elastiekje rond de bek en gaf het door aan de bootgenoten. Met een kaaiman in de hand, mochten we opnieuw over de brug om naar het beginpunt te varen waar een fotoshoot volgde met de vangst. Geen nood! Na de overvloed aan flitsen liet ik de Jos terug vrij in zijn biotoop.

Wat een dag! Nog een half uur varen naar Leonsberg en daar stond Brian, de taxichauffeur, al klaar om ons naar onze veilig haven terug te brengen. Thuisgekomen konden we onze frischgewaschte lakens van de waslijn in het washok halen en weer op bed leggen. Ik wilde toch nog even alle avonturen 'neerpennen' voor ik ging slapen.

Slaap zacht!