Dag 5

Dag lieve volgertjes,

Vandaag hebben we afgesproken met 3 andere meisjes om naar White Beach te gaan. Redelijk toeristisch aangezien Suriname geen witte stranden kent, maar we moesten toch zo snel mogelijk van onze bleekschetennaam vanaf, ja toch?! ;-).

Ons Eva had zich alleen wat misrekend bij het bestellen van de taxi waardoor het met 4 passagiers wel lekker gezellig was op de achterbank (zeker in de warmte). Maar na een uurtje vol te hoge drempels, een aapje langs de weg, bijna 3 overreden straathonden en strontregen, kwamen we droog (buiten het zweet) aan bij de White Beach. Onze gebeden werden dan toch aanhoord. Er volgde een afwisseling tussen zonnebaden (vergezeld van een superromantische afspeellijst van mijn zoetie) en spurten naar het hutje om te schuilen.

Het krioelde er van de palmbomen en we konden het dus niet laten van een kokosnoot in beslag te nemen. Bij opeenvolgende taferelen kunt u zich gerust de befaamde scene van 'King Arthur' voor de geest halen. Maar wat we ook probeerden, de kokosnoot gaf de strijd niet op. Totdat we de hulp van Rico inriepen. Rico was de taxichauffeur van het andere hoopje studenten dat deelnam aan de 'duatlon'. Hij had toevallig(?) een gigantisch mes bij waarmee hij een halfuur durende strijd aanging met meneer Kokos. Na wat geworstel kon iedereen eens proeven van de heerlijke kokosmelk en het bijbehorend vruchtvlees. Njammie!!

Na onze boterhammetjes kon er ook gerust een stukje watermeloen bij. Njammie² !!

We maakten kennis met een straathond die wat te veel geïnteresseerd in een ligplaatsje, zijnde onze strandhanddoeken, met hilarische toestanden tot gevolg.

Dankzij Rico konden we veilig (en goedkoop) naar huis waar we klaarwaren om onze eerste kleine wasjes en grote wasjes te doen. Dit zal de komende 3 maanden elke zaterdag op onze agenda staan...

Vlug vlug! Blauwe topje en halsketting aandoen, haar in een staart en voor een witte muur zitten met de laptop op de schoot want het mopje van de eeuw was in aantocht!
(Hopelijk vonden de Titanic-vriendjes het geslaagd!)

Zoals beloofd ging Eva me deze keer culinair in de watten leggen. Aangezien er enkel brood, champignons en wat overschot van de spaghettisaus in de koelkast zagen, kwamen we op het geniale idee om... inderdaad... toast champignon met bolognesesaus te maken. Complimenten aan de chef!

Aan de voordeur kwamen we een schattig salamandertje tegen. Ik wilde het eens zien bewegen dus schoof de deurmat een beetje in zijn richting. Hij zwieptje heel vrolijk met zijn staartje. Bij nader inzien had ik dat beter niet gedaan want een tijdje later merkten we dat het salamandertje eigenlijk zijn laatste stuiptrekkingen had gemaakt! Mijn eerste moord is een feit. Moest er een dierenhemel zijn, wil ik mij bij deze echt wel persoonlijk verontschuldigen voor mijn toeristische wandaden. Sorry!

De rest van de avond verliep zoals de vorige avonden met het verschil dat we geen gewoonlijke achtergrondgeluiden hadden zoals het getimmer van het houtverwerkingsbedrijf aan de ene kant en de gedreven metaalbewerker en lasser aan de andere kant. Aan de overkant van ons huisje bevindt zich de NPS (Nationale Partij Suriname) van de ex-president van Suriname. Toevallig was er deze avond een bijeenkomst met loeiharde muziek, duizenden speeches, het volkslied en tig-keer dezelfde NPS-jingle.

Niets beters om bij in slaap te vallen, toch?!

Dodokes!