Vandaag is er echt een wonder gebeurd!
Gisterenavond hadden we nog een babbeltje met mama Sheik over onze teleurstellende start met het Braziliaanse meisje. Ze gaf ons goede tips om er met nieuwe moed in te vliegen.
En zo geschiedde...
We vroegen deze ochtend aan de directrice of we opnieuw afwisselend in de 1e klas mochten observeren om toch dat ene kindje te vinden dat interesse vertoont en zich over haar zou kunnen bekommeren.
Aangezien er vandaag 3 juffen afwezig waren, had ik tijd om wat qualitytime in te zetten in de buurt van het meisje. Ik had de aandacht van enkele klasgenootjes (inclusief het meisje) getrokken. Uiteindelijk heb ik me naast haar gezet en ben ik met haar de dierenmemory beginnen spelen. Ze had het meteen onder de knie en was dolenthousiast! We deden alles met gebarentaal (handig excuus zo stil moeten zijn in de klas). Ik gaf haar mijn notitieboekje waarin ze de diertjes kon overtekenen. Ik stelde voor om toch buiten te zitten. Ze ruimde gezwind op en nam haar gerief meteen mee om zich te installeren aan de tafel onder het afdak.
We overliepen samen de namen van de diertjes en de geluiden die ze maken. Op een gegeven moment nam ze de pen uit m'n pennenzak en deed ze me teken om de namen en geluiden te noteren bij haar zelfgemaakte kaartjes. Ik zat werkelijk met de tranen in mijn ogen. Aan de hand van die kaartjes leerde ik haar het liedje aan met bijbehorende bewegingen. We hebben ons echt geamuseerd! Mijn dag, week, maand, jaar... is helemaal goed! Wat een contrast! Hoe slecht het gisteren verliep, zo goed ging het vandaag!
Zo fier als een gieter toonde ze haar zelfgeknipte diertjes aan haar klasgenoten. Ze kreeg met behulp van juf Eva een daverend applaus. Ze werd direct opgenomen in de groep. Vanuit haar creaties leerden we klassikaal het lied. Omdat het meisje dit lied al onder de knie had, was ze helemaal betrokken en kon ze mee met de klasgroep! Ik merkte dat de leerlingen tijdens de pauze ook meer en meer aandacht hadden voor haar en dat ze haar in de klas aanspraken (lees: overdreven articuleren met ondersteunende gebaren) om een veger of slijper te lenen. Ze schrokken dan ook wanneer ze hen begreep en dat ze doorhadden dat zij ook gewoon normaal kan communiceren. Wonderen zijn verricht op deze dag! *speekselmedaille*
Voor de rest van de lessen hebben Eva en ik de 2 eerste klassen overgenomen.
Echt een leerrijke ervaring!
Deze middag hebben we ook voor het eerst naschoolse opvang mee gevolgd. Hier werken de kinderen tot half 5 voor school.
Deze middag zijn we met Janne en Stein naar de Choi's gereden om grote boodschappen te doen. Amai amai, we kunnen er weer tegen ;-) ! We zijn er ondertussen ook in getraind om zo budgetvriendelijk mogelijke inkopen te doen. Dikke duim.
Na 40 minuten wachten op een taxi kwamen we toevallig het gastgezin van Janne en Stein tegen. Het was dus zeker welgekomen (denkend aan de smeltende raketten) om thuis afgezet te worden. Superlief!
Thuisgekomen wilden we absoluut aan onze taak voor de module 'School en maatschappij' werken die nog steeds doorloopt van de hogeschool voor ons. Uiteraard werd deze aangepast naar onze tijdelijke leefomgeving. Zo moeten we bijvoorbeeld zowel 3 sterke punten van het Vlaamse als van het Surinaamse onderwijssysteem bespreken en duiden hoe deze al dan niet te implementeren zijn in het andere land. Ook het nationale ICT-gebruik moeten we bespreken, etc. Hiervoor riepen we onze informatiebron in: mama Sheik. Gelukkig is zij altijd zo behulpzaam en vriendelijk en correct en zorgzaam en... (je hoort het. Alleen maar superlatieven.)
Na een avondje hard werken, voelen we dat we echt te moe zijn om deftige zinnen te formuleren. Ideaal om nog vlug een blogbericht te schrijven (kuch) en in ons bed te kruipen, want ...
morgen zijn we er weer...
met meer doldwaze avontuurtjes. (Wiske-knipoog)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten