We zitten al aan de derde dag van ons avontuur! In het vorige hoofdstuk kon u lezen dat we 's avonds een etentje hadden met alle stagiaires en vrijwilligers van SPS in de Dumpling. Het was supergezellig, het eten was heerlijk en de verhalen waren ontzettend boeiend!
Tjitra kwam ons vertellen dat we een andere school hebben gekregen. Aangezien in de Arya Dewakerschool Surinaamse studenten moeten stagelopen, krijgen zij uiteraard voorrang en is er geen plaats meer voor ons. Daarom heeft ze een nieuwe school voor ons geregeld. Deze ochtend werden we om half 9 stipt opgehaald voor een eerste kennismaking met de katholieke Sint-Elisabethschool. We ontmoetten mevrouw de directeur Mina die ons hartelijk ontving en enkele huisregels bekendmaakte. Zo begint de school om 8h. Op maandag, dinsdag en donderdag eindigt ze om 12h45 en op woensdag en vrijdag om 12h30. 's Maandags starten ze met de weekopening en de vlaggenparade en op woensdag gaan we met z'n allen naar de kathedraal voor de kerkdienst.
Vanaf maandag zullen we daar dus 5 dagen aan de slag kunnen. Eva en ik waren meteen enthousiast over de sfeer die rondzwierf op de school. Het kriebelt om eraan te beginnen!
Van daaruit mochten we meerijden met Tjitra. Onderweg even pinnen en langs de Nederlandse ambassade en door tot het kantoor van mevrouw Bhulai (Tjitra dus). Nog wat geregel en onze fietsen stonden al klaar!
Uit een groot aanbod aan schoeisel heb ik toch mijn gerief gevonden! En blij! Met m'n nieuwe sandaaltjes aan konden we op zoek gaan naar wat voedsel...
De Zus en Zo leek ons ideaal! Met de wind in de haren, het plannetje in de hand en het zonnetje op onze snoet genoten we van het fietsen in de tropische natuur.
Eva koos voor een BLT-club en ik voor een kleine Griekse salade. Heeeeerlijk!
Om ons eten wat te laten zakken, staken we de straat over voor een wandelingetje in de Palmentuin. Zalig!
Omdat we nu toch heel dicht bij de Waterkant waren, wilden we een kijkje nemen naar de rivier waar ook het beroemde 'i love su'-monument staat. Dat konden we toch niet laten liggen. Na enkele kiekjes zagen we op het plannetje dat we eigenlijk 2 hoofdbanen konden volgen om terug bij ons huisje te geraken. Bij nader inzien gaan we dit nooit meer doen. Zo'n drukke baan waar auto's niet gewoon zijn om rekening te houden met fietsers. Zo kwamen we ook nog terecht in een soort ghettobuurt met gammele houten huisjes met een overvloed aan golfplaten. Ik vermoed dat we de enige blanken waren in een straal van 1 km. Nu weten we tenminste dat we die route niet meer hoeven te nemen :-).
Veilig en wel aangekomen in ons huisje dropen we van het zweet. Na zo'n fiks fietstochtje in de blakke zon konden we wel een koud douchke gebruiken! De ventilatoren zijn we uiteraard opnieuw dankbaar. De rest van de dag verliep heel rustig. Een beetje verder schrijven aan de blog, fotootjes bekijken, wat skypen en dan is het al tijd om te koken. Tot we tot de constatatie komen dat we geen boter hadden gekocht. Maar boterhammetjes zijn ook lekker :-p.
Eva is ondertussen bijna helemaal opgegeten door de muggen. Ziet er niet fraai uit, hoor! Blijkbaar is zij de magneet van ons twee waardoor ik ervan bespaard blijf. Wel handig! Wie bewijzen wil, best niet voor de gevoelige kijkertjes onder ons...
Kusjes en tot morgen!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten