Vandaag hadden we weer een druk werkdagje gepland, maar je hadden ons al voorbereid dat daar meestal toch iets tussenkomt. En jah, zo geschiedde. Blijkbaar hadden de juffen van het 3e een bijeenkomst met de pater gepland i.v.m. het heilige vormsel dus mochten we gaan vervangen. We deden een les taal en een les rekenen en na een uur en een kwart waren we al klaar, lazen ze nog even alles over 'de aarde' over voor de repetitie van natuuronderwijs voor later die dag en speelden we 3 spelletjes galgje omdat ze zo flink gewerkt hadden. Na de woorden 'schoolerf', 'Hollywood' en 'schuilplaats' kwam de juf terug binnen en was het al 10h en dus tijd voor de pauze.
In de pauze kwam een jongetje naar mij die in de eerste week had beloofd dat hij ons eens zou meenemen naar zijn papa die op het conservatorium van Paramaribo werkt. Hij deed teken dat we nu mochten meekomen omdat hij toch een briefje moest afgeven.
BLIJKT DAT DAT GEWOON NAAST ONZE SCHOOL IS, VERDIKKE!
We verklaarden aan de papa dat we op zoek waren naar een piano om het eindlied van de theatervoorstelling te kunnen begeleiden en dat ik nieuwsgierig was naar een mogelijkheid om een hoorn te kunnen huren aangezien ik voor alle zekerheid mijn mondstuk uit België had meegenomen. Omdat 'hoorn' niet echt een belletje deed rinkelen en de volksmuziekschool enkel instrumenten verhuurt aan ingeschrevenen die minstens voor een jaar huren, vreesden we al voor het resultaat. Maar hij zou het voorleggen aan de meneer van het logistiek management die momenteel nog even in gesprek was met de directeur dus dat we even later mochten terugkomen. Zo gezegd, zo gedaan!
In het kantoor kregen we meteen een kopje thee aangeboden en maakten we in een ontspannen sfeertje kennis met meneer Delano. Toen we het over onze hobby's en interesses hadden, stelde hij meteen voor om als 'mogelijks toekomstige internationale studenten' enkele colleges van bijvakken zoals solfège, muziekcultuurgeschiedenis, ensembles, etc. Onze oogjes blonken meteen! Wat de keyboard en de hoorn betreft, bracht hij ons meteen naar de artistieke directeur van het conservatorium en de koorschool (een basisschool met een uitgebreid pakket muzikale vakken).
Met een ei (of iets anders) in de broek stelden we onze vragen aan de Nederlander Albert Arens. Het keyboard was al geen enkel probleem! We mochten het bij hem op kantoor komen halen wanneer we het nodig hadden. Toppie! Voor de hoorn wilde hij ons meenemen naar een soort auditorium aan de overkant. We kwamen binnen en werden meteen verrast. Een mooi podium met tapijt bekleed, een vleugelpiano en achter de wand op het podium een heleboel instrumenten en ook een vijftal hoornkisten! Hij gaf de sleutel aan ons en we mochten even uitzoeken wat we konden gebruiken. Daarna moesten we nog even bij hem langskomen. De glimlach was even niet van m'n gezicht weg te vegen! Als een klein kind in een snoephuisje kon ik mijn enthousiasme niet bedwingen! Wie had nu ooit gedacht dat we uitgerekend het gebouw naast onze school 5 hoorns (of waar ze voor moesten doorgaan) bij elkaar te vinden zouden zijn! Er was 1 dubbele hoorn die wel 5 ventielen telde i.p.v. mijn hoorn die er slecht 4 gekend. Wie niet waagt, niet wint natuurlijk! Ik testte hem meteen uit. Hij zit helemaal vastgeroest, maar er komt alvast geluid uit!
Terug bij meneer de directeur maakte hij me duidelijk dat daar natuurlijk wel iets tegenover staat. In mijn gedachten zag ik al een lege portemonnee en bankrekening. Hij vertelde dat ik de hoorn voor 2 maanden mag hebben wanneer ik als tegenprestatie... meespeel in het orkest tijdens het paasconcert!!
Hij zou voor mij dan een arrangement voor hoorn in F maken voor het repertoire waarbij we het koor begeleiden! Hier moest ik natuurlijk niet over nadenken!!
Bij deze zijn jullie allemaal uitgenodigd voor het prachtige paasconcert op zondag 20 april in de houten kathedraal te Paramaribo! Wees allemaal welgekomen!
Zo fier als een gieter, kwam ik terug op school met een hoorn in de hand. Nu nog meekrijgen op de fiets...
Een gewone fietstocht is hier trouwens al levensgevaarlijk dus je kan je wel indenken wat dat geeft met een hoornkist in de hand.
Onderweg stopten we bij een Chinese muziekwinkel in de Zwartenhovenbrugstraat waar ik ineens 'een carekit' kocht met borsteltjes, valvenolie, vet en een poetsdoek.
Gelukkig zijn we levend thuisgeraakt. Dat vierden we meteen met rijst, kip en kouseband!
Ik kon niet wachten om mijn nieuwe vriend helemaal op te blinken en aan de praat te krijgen! Terwijl Eva eventjes genoot van een plonsje en een bananensmoothie, installeerde ik me in de zetel met m'n reanimatiemateriaal. Operatie roestbak kon beginnen! Uiteindelijk heb ik veel kunnen restaureren behalve 2 hardnekkige ventielen die hun metaal been stijf houden. Jammer genoeg heb ik niet echt iets dat groot genoeg is waarin ik hen kan weken. Iemand nog tips?
Na onze heerlijke gerookte kalkoen met aardappelbolletjes en appelmoes kwam mama Sheik helpen om onze hangmatten op te hangen! Echt genieten!
Blog(je) geschreven, stageagenda aangevuld en doorgestuurd, taak module school en maatschappij nog wat aangevuld, gedouchet, geskypet en de tijd zit er weer op.
Ik kijk er naar uit om morgen nog eens uit te slapen!
Sweet dreams!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten