Dag 37

Dag lieve volgertjes!

Zoals beloofd leerden we de kinderen van de 1e klas het liedje van 'Chris de beer' aan. Als verrassing gaven we een klein optreden aan de juf en mevrouw de directeur kwam ook een kijkje nemen. Ze waren danig onder de indruk en genoten van het inlevingsvermogen van de kinderen! Top!

We werkten nog een uurtje verder aan de taak in het conservatorium waar we van onze goede vriend, Delano, het internet eventjes mochten lenen. Om half 10 stonden we klaar op de speelplaats om de 3e en 4e klas te begeleiden naar de 'Global Moneybeurs'. Voor het eerst riskeerden we ons leven door in een van de busjes in te stappen. Eva en ik vroegen ons af of de chauffeurs hier hun rijbewijs bij een doos cornflakes krijgen.

Soit, toen we terug op begane grond kwamen, hadden we nog een half uurtje tijd voordat we bij de eerste stand moesten zijn. Op het terrein stonden 4 panelen waarop de kinderen (en ik reken mezelf daar ook bij natuurlijk) hun eigen bankbiljet mochten schilderen. Het leverde schattige taferelen op van jongens en meisjes die kliederen met de tong uit de mond.

Ondertussen was het tijd om de 3 standen te bezoeken. Allereerst een stand van een bank die uitlegt hoe je kan sparen. Daar mochten we ook een kleurplaat inkleuren. De leerlingen vonden de mijne toch het mooiste. ;-) 

Bij de tweede stand speelden we een wedstrijdje memory, jongens tegen de meisjes, waartussen telkens een woordje uitleg werd gegeven. De meisjes wonnen uiteraard.

In de derde stand maakten en versierden we een spaarboekje waarin de leerlingen hun eigen saldo konden berekenen. De uren vlogen weer voorbij. De sfeer was echt heel pakkend. De ene na de andere vloog ons in de armen om te knuffelen. We raken echt aan ze gehecht en omgekeerd! 

We sloten de dag af met een jarige die trakteerde met een grote taart. Hipo, zonder onze Declan kunnen wij niet leven!

We zouden in het naar huis komen langs de bank passeren om euro's af te halen zodat we vandaag de trip van dit weekend konden betalen. Natuurlijk was bibi juist vandaag haar portefeuille vergeten. (Dat gebeurt anders nooit...) Noodgedwongen fietsten we naar huis en terug naar het exchange-kantoor. Ondertussen heeft Eva haar hangmat al verkocht en konden we op de terugweg langs de Waterkant eentje naar haar goesting kopen. Ik moet zeggen: "Het is echt een schoontje geworden met haar frengelkes."

We beslisten de koe bij de hoorns te vatten en het aangename aan het nuttige te koppelen. We hingen de hangmatten op in de garage en bereidden al hangend onze lessen voor. 't Is eens iets anders...

Vanavond vindt het maandelijks etentje plaats die georganiseerd door Stichting Projecthulp Suriname voor alle vrijwilligers en stagiaires. Dat wordt weer een fijn weerzien!

Dikke kus!