Er is weer wat werk verzet vandaag. Na een ontspannend weekendje zijn we er weer helemaal ingevlogen. Ook onze vierde klas staat weer een stapje dichter bij onze voorstellingen!
Juf Eva repeteerde de resterende scenes met de kinderen. We beseffen dat we de lat wel hoog leggen door op enkele weken een volledig toneelstuk met alles erop en eraan op poten te willen zetten en dat voelen we ook. De druk begint te stijgen. Tegen de volgende les moeten de kinderen alle teksten uit het hoofd kennen want dan doen we een technische doorloop met alle decor en rekwisieten! We voelen natuurlijk dat het de eerste keer is dat de kinderen hun dramatische talenten moeten bovenhalen maar het enthousiasme zit er alvast (wat te veel) in.
We vreesden ook een beetje dat de kinderen het eindlied al helemaal vergeten waren. Daarom besloot ik om in de 5 minuten voor de pauze de liedtekst nog eens op bord te schrijven om te polsen wat ze er nog van kenden. Ik moest nog maar de eerste twee woorden op bord schrijven of ze zongen luidkeels de vier strofen uit het hoofd! Eva en ik keken verbaasd en ontroerd toe. Dat gaat toch al de goede kant op!
Tijdens de pauze zagen we zelfs twee kinderen elkaar helpen om het juiste ritme en melodie onder knie te krijgen door aanduidingen met pijltjes op het bord te maken. Echt vertederend! Wat gaan we die drollekes missen!
De decorploeg en ik werkten de laatste ontwerpen uit en hingen de posters op in de school. We kregen de laatste minuten een voorproefje van de show. Het zal er de laatste weken echt om spannen! Maar dat houdt ons weer alert! ;-)
In de namiddag zette ik de laatste hand aan het 7e beloningssysteem. Nog 2 te gaan!
Omdat we nog wat oud brood hadden liggen, kwam ik met het geniale idee (kuchkuch) om wentelteefjes te maken. Gelukkig is Eva er dan om mij eraan te herinneren dat er eigeel bij de melk moet. Je hoort het: we vullen elkaar elke dag weer aan. Zo, vouwden we vandaag onbewust elkaars propere was op.
Liefde is... ;-)
.gif)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten