Deze ochtend bleek dat de twee juffen van de tweede klas op dezelfde das verlof hebben genomen. Maar juf Vanity (de juf van die eigenlijk van de eerste klas is, maar die we vandaag voor het eerst zagen) zou ons inlichten wat er moest gebeuren. De ene klas had eerst gymmen dus konden we nog even de rest van onze beloningssystemen uitdelen. Ik vroeg de juf wat er moest gebeuren en ze zei dat ik wat mocht herhalen. Toen ik vroeg wat er herhaald moest worden, keek ze me vreemd aan. Ik mocht gewoon een schrift nemen, zien wat ze het laatst gedaan hebben, een paar sommen ervan op bord schrijven die de leerlingen dan op aparte schrijfblaadjes opnieuw moeten oplossen. Maar we mochten ook gewoon iets leuks met ze doen. Voor de pauze hadden de kinderen nog een halfuurtje les. Perfect om ons liedje van de droomboom nog eens te testen.
Na de pauze moesten de hospitanten een les muziek geven bij ons. Er is redelijk wat verschil tussen de stage bij Surinaamse en Belgische studenten lerarenopleiding. Hier in Suriname geven de hospitanten enkel bijgewoonde lessen. Dus elke stageles komt een docent observeren. Ze leerden de kinderen vandaag tellen in het Hindoestaans en het Javaans d.m.v. een liedje. Later moesten ze zichzelf begeleiden met ritmestokjes en een ander instrument waarvan de naam me even ontglipt. Altijd interessant om zo'n een les bij te wonen!
Ondertussen kwamen Eva en ik op het idee om met de klas iets te maken voor mama Sheik. Zij is voor 2 weken naar Curaçao, waar ze ook haar verjaardag zou vieren. Omdat wij oorspronkelijk niet van haar verjaardag wisten, hadden we ook geen cadeautje voorzien voor ze vertrok. Daarom maakten we met de klas verschillende kleine verjaardagskaartjes in tal van kleuren met een plooibaar bekje in die haar een fijne verjaardag wenst. Als voorbeeld maakte Eva een kikker. De kinderen mochten nu natuurlijk elk dier tekenen bij het bekje behalve een kikker. Er zitten heel wat kunstwerkjes bij! Wat zal mama Sheik verrast zijn!
Lesgeven is hier echt heel vermoeiend. 10 keer een instructie herhalen heeft geen effect. Ook is het hier de gewoonte om alles aan de juf te komen vertellen wat anderen verkeerd doen. Het vergt echt heel geduld! In de namiddag waren we dus doodop. Ik besloot even te slapen in m'n hangmat. Eva kon het natuurlijk niet laten om die kwijldraden en een overdosis aan schattigheid op foto vast te leggen.
Toen ze me wakker maakte, was het al tijd om te vertrekken naar Stein die voor ons (Eva, Lise en ik) zou koken. Van daaruit gingen we (ondertussen ook met Vincent) met de taxi naar onze cocktailcursus! We leerden shaken als de beste en ze smaakten heerlijk!
Ai caramba!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten